De winkel van…Penninga Bike Trends, Grijpskerk

De winkel van Penninga Bike Trends, Grijpskerk

Op naar Grijpskerk! Een streekdorp van drieduizend zielen en gelegen aan de spoorlijn Groningen – Leeuwarden. Aldaar op oude, Groningse zeeklei staat het pand van ‘Penninga Bike Trends’ van Hielke Penninga. Een indrukwekkende onderneming dat de reis meer dan waard blijkt te zijn; we spoorden ervoor vanuit de hoofdstad. De immense winkel – 1000 m2 vloeroppervlak – van Penninga Bike Trends, ruikt het noch naar Brunox noch naar Schwalbe binnenbanden. Wel zweeft er een subtiele bloemengeur door de enorme ruimte waar misschien net de zeppelin van Von Hindenburg in zou passen. De herkomst? Geen Axe-deo van een jeugdige klant maar Ritual geurstokjes. Cotton Blossom Fragrance Sticks om precies te zijn. Geplaatst in de toiletten die zo breed en diep zijn dat je je bij Van der Valk waant. “Vind je het mooi?,” vraagt Hielke Penninga (32) aan zijn bezoek. “Goed te horen, want dat was precies de bedoeling. Wij streven de hoogst mogelijke kwaliteit na, op alle details. Daar horen zonder twijfel ook de toiletten bij.”

Aandacht voor details

Op de koffie voor de klanten wordt evenmin beknibbeld. Die druppelt vers gezet uit een eigentijdse machine. En de thee is geen gruis van PickNick maar fraai spul uit een luxe kist. Zou Hielkes aandacht voor details een deel van zijn succes verklaren? Hij mag het zelf vertellen. “Nee, er zitten niet direct ondernemers in mijn familie. Maar het is wel een hele fijne familie. Mijn moeder zat in de zorg en mijn vader was ‘inval-boer’. Hij viel in bij boerenbedrijven als de eigenaar ziek was of bijvoorbeeld op vakantie ging. Mijn wiegje stond dus niet – zoals van veel collega’s – in een de werkplaats. Maar volgens de overlevering kon ik al wel heel vroeg fietsen. Al vanaf mijn tweede.” En met een grote grijns voegt Hielke eraan toe: “Maar school daar had ik geen zin in. Ik ben – nu nog steeds – bovendien zo dyslectisch als een Leonardo da Vinci, Einstein en Jamie Oliver samen.”

Vanzelfsprekend had hij daardoor niks met de schoolbanken. Hielke werkte liever met zijn handen. Op zijn twaalfde scoorde hij zijn eigen brommer, en vele andere exemplaren zouden volgen. Opvoeren was geen thema, dat was standaard procedure. “Overspuiten en mooi maken met nieuwe onderdelen deed ik met veel plezier. Met een groep scheurden we door het dorp, achter elkaar aan. Niemand had een rijbewijs. Af en toe maakte ik van twee brommers één brommer, die ik dan verkocht om mijn hobby te financieren. Het was een geweldige tijd, maar gaandeweg verlegde ik mijn aandacht richting auto’s. Op mijn 17e bezat ik mijn eerste Subaru Impreza. Dat was meteen een knappe bak.”

Mijn droombaan: beveiliger bij een disco, om voor iedereen de sfeer goed te houden

Stukadoor

Na de middelbare school wilde Hielke beveiliger worden. Dat was zijn grote droom. “Ik heb het postuur en het leek me geweldig om als portier bij een disco de sfeer voor iedereen goed te houden. Maar mijn ouders en leraar vonden dat een minder goed plan. Volgens mijn leraar kon ik beter een bouwopleiding volgen, want daar kon ik immers geld mee verdienen. Geruststellend voegde hij er aan toe dat ik later altijd nog beveiliger zou kunnen worden. Dat vond ik wel een goed argument.” En zo kwam het dat Hielke een werk-leeropleiding volgde, en aan de slag ging als leerling-timmerman voor een Bouwbedrijf Zeldenrust in Oldehove. Dit bedrijf ging failliet en Hielke, inmiddels 19 werd door zijn school vervolgens gerecycled als stukadoor in Assen. “In 2010 was het volop crisis en dus geen werk. Omdat ik van sleutelen hield, informeerde ik bij rijwielzaak Frans Hamstra in Hoogkerk of ik daar aan de slag kon. Dat kon en ondanks dat ik in de bouw twee keer zoveel kon verdienen, werkte ik er met plezier. Het repareren vond ik net zo leuk als het contact met de klanten. En de handel!”

Ontslag via Whatsapp

Echter, toen Hielke een willekeurige dag van de week mocht uitkiezen om vrij te nemen – en voor de zaterdag koos – ontstond er gedoe. Uiteindelijk werd hij via WhatsApp op staande voet ontslagen. Er kwam een brief van een advocaat die ondanks de leesblindheid van de geadresseerde geen twijfel over de inhoud liet bestaan. Gelukkig kan ik zeggen dat we alsnog goed uit elkaar zijn gegaan. Je komt elkaar immers nog wel eens tegen.” Hielke belandde opnieuw op de canapé in het ouderlijk huis. Dit totdat een week later een luid Eureka door de woning schalde:  “Ik weet het! Ik ga een fietsenwinkel beginnen in Grijpskerk!” Het dorp zelf heeft nog geen 3000 inwoners maar wel een paar essentiële winkels en genoeg potentiële klanten in de omgeving, zo had hij uitgevogeld.

Wekelijks ‘briljante’ ideeën

In Grijpskerk zat evenwel al een fietsenwinkel, die van Jan Schreuder. Een ‘Gazelle dorpsdealer’, in de woorden van Hielke. En omdat de eigenaar tegen 70 liep, was een overname misschien een optie. Dat voorstel werd alleen  niet in dank aanvaard. Dus dan maar zelf een ruimte huren? De gouden tip kwam van Hielke’s vader. Hij werkte voor een boer uit Grijpskerk en zag op enig moment dat midden in het dorp het voormalige pand van de Spar te koop stond. Zonder omhaal belde hij Hielke. Het eigen vermogen van Hielke beperkte zich evenwel tot vijfduizend euro cash. Verder stonden er nog een paar brommers en enkele auto’s op de balans. De familie werd bijeengeroepen. Schoonvader had zijn bedenkingen – want Hielke had vrijwel wekelijks ‘briljante’ ideeën. Maar Rob, de opa van zijn vrouw Charlena, zag er wél brood in. Na inspectie van het pand met ‘opa Rob’ waren beiden meteen enthousiast. Zonder overleg met thuis werd er 95 duizend euro geboden en – oeps! – was het pand verkocht. De Rabo mocht het gat dichten, de ouders van Hielke stonden garant.

“In de oude Spar waren de stellingen achtergebleven. Dat leverde mooi wat centen op bij de ijzerboer. We hebben de boel gestript en mooi gemaakt en daarna belde ik Marcel Vlot van Juncker en zei hem dat ik om onderdelen en accessoires verlegen zat. Hij ging daar meteen achteraan. “Fijne kerel,” aldus Hielke. “Maar ik had natuurlijk ook fietsen nodig. En op het kantoor van ‘opa Rob’ – dat zag er tenminste representatief uit – ontving ik de vertegenwoordigers van Gazelle, Sparta, Batavus en Cortina.” Gazelle en Sparta waren meteen heel enthousiast. Maar dat enthousiasme werd niet gedeeld door een fietsendealer een dorp verderop. Deze dreigde dat hij Gazelle en Sparta er meteen uit zou gooien als zij de dealerschappen ook aan Hielke zouden gunnen.

Jongste ondernemer Grijpskerk

Wat overbleef was een doorleveringsconstructie via De Vries, de fietsenzaak van Henk de Vries in Tolbert. En zo kon het dat op 16 april 2011 Hielke de deuren opende met als voorraad 10 stadsfietsen, 4 e-bikes, 5 kinderfietsen en zo’n 20 stuks tweedehands. Op de voorgevel prijkte trots een levensgroot bord met het opschrift ‘Rijwiel Centrum Penninga’. Hielke had net de 20 aangetikt en was meteen de jongste ondernemer van Grijpskerk. “In de eerste week verkocht ik één gewone fiets en 12 e-bikes, terwijl ik er maar vier e-bikes op voorraad had staan. Dat was een flinke opsteker en al gauw rolden de Gazelles, de Batavussen, de Sparta’s en de Koga’s in formatie de voormalige Spar-winkel binnen. De lege plekken op de winkelvloer zagen hun territorium allengs afnemen. “Ik ben Henk nog altijd dankbaar voor zijn hulp. Want die was voor mij als starter essentieel. Henk had veel opslagruimte en beschikte over een brede en diepe voorraad. Zodat ik ook nooit meer hoefde in te kopen dan strikt noodzakelijk.”

Het kan toeval zijn, maar met de start van Rijwiel Centrum Penninga, ontdekte een mobiele fietsenmaker eveneens het dorp Grijpskerk. En – vast net zo toevallig – ook het dorp Oldehove, Hielke’s woonplaats. Deze fietsenmaker – die eerder dwars gaan liggen toen Gazelle en Sparta hun dealerschap ook aan Hielke wilden gunnen – bood vanuit een bestelbus zijn diensten aan. Hij bezocht beide dorpen twee keer per week. “Dat was een opmerkelijk initiatief,” herinnert Hielke zich, “want iedereen die tot tien kon tellen snapte dat daar geld bij moest. Na een half jaar doorzag de initiatiefnemer dat zelf ook. Van de ene op de andere dag werd de mobiele service opgeheven.

Kliko-reinigingsbedrijf

Winkel, werkplaats en administratie deed Hielke in zijn eentje, en hield desondanks tijd over. Maar na een jaar was er op de zaterdag al plek voor een extra kracht.  Dat werd broer Niek, net 14 jaar oud. Omdat er doordeweeks volop uurtjes overbleven, die niet met noeste arbeid gevuld konden worden, nam Hielke een kliko-reinigingsbedrijf over. “Voor 12 duizend euro werd ik eigenaar van een auto met watertank, het klantenbestand en een hoge drukspuit. We reden door de wijk om een voor een kliko’s te reinigen. Sorry, maar je wil niet weten hoe smerig dat werk was. Maar totdat het echt druk in de winkel werd – zo ongeveer een jaar na de opening – bracht het natuurlijk wel extra geld in het laatje. We hadden uiteindelijk een goedlopende fietsenwinkel gekregen, een mooi inkomen en bovenal bleek dat mijn broertje en ik uitstekend konden samenwerken. Zoiets staat niet op de balans, maar is wel essentieel om er iets moois van te maken.”

Omdat ook in Dieren werd opgemerkt dat hun e-bikes gelijk jonge antilopen de winkel in Grijpskerk uitsprongen, meldde zich René van den Bosch, afgevaardigde van de Koninklijke Fietsfabriek, die opende met: “Jij bent jong, ik ben jong, ik zie het wel met je zitten!” De sales
rep concretiseerde deze vaststelling met het dealerschap van de Koninklijke Fietsfabriek. Zodat Hielke zich vanaf dat moment ‘erkend Gazelle-dealer’ mocht noemen. Blij dus.  En om de verwachtingen waar te maken zorgde hij ervoor dat de Gazelle’s in turbo-stand de winkel uit dartelden. Hielke stuntte zich een slag in de rondte. “In het begin gaven we gemakkelijk 15 procent korting. De kosten waren laag, dus we konden inzetten op volume. Verder verkochten we natuurlijk ook accessoires en deden we reparaties. En om de concurrentie niet al teveel in het harnas te jagen adverteerde ik hiermee voornamelijk in de dorpskrant. Met eenmaal voldoende bekendheid in de omgeving, konden we de korting afbouwen naar 10 procent, 5 procent en uiteindelijk 0 procent. Behalve van Gazelle waren we inmiddels ook dealer van Cortina en Bikkel terwijl Batavus en Sparta nog altijd via de achterdeur werden aangeleverd.”

Al heel vroeg kon ik fietsen. Vanaf mijn tweede. Maar school daar had ik geen zin in

Een bouwval op 6300 m2 grond

In 2018 draaide de winkel op volle toeren en zelfs zo goed dat nieuwe ambities voorzichtig wortel schoten. Een groter pand? Een tweede winkel wellicht? “Er was een pand in Zuidhorn te koop, maar daar had ik geen gevoel bij. Dat was anders bij een grote, oude schuur, van Michel Temmen hier net buiten het dorp, aan de provinciale weg. Een regelrechte bouwval. Maar wel 600 m2 groot op een perceel van 6300 m2. Iedereen verklaarde mij voor gek. En helemaal ongelijk kon ik ze niet geven. Maar ik zag vooral de potentie. En na anderhalf jaar dag en nacht werken veranderde de bouwvallige schuur in de ruimte waarin we nu zitten. Niek en het nieuwe personeelslid Koen, hielden de winkel draaiend. Verder kreeg ik veel hulp van mijn vader, een oom en van zwager Tim die we uiteindelijk als vaste kracht in de nieuwe fietsenwinkel zouden aannemen.”

Toen de nieuwe winkel –  met zijn duizend vierkante meter vloeroppervlak – eenmaal klaar was, moest deze ook nog worden ingericht.  Hielke wilde iets sjieks, iets sfeervols, met een rustige uitstraling. Zijn vrouw Charlena maakte een mood board en dat gaf houvast. Om inspiratie op te doen werd er onder andere een bezoek gebracht aan de zaak van Kees – what’s in a name – de Mooij, zo’n 300 kilometer verderop in Bergen op Zoom. “Werkelijk, een supermooie winkel. Maar het werd ons daar nog eens extra duidelijk dat het inrichten op zo’n niveau een vermogen zou gaan kosten.”

Podia van IKEA

Hielke bleek wederom niet voor een gat te vangen. En reisde af naar IKEA Groningen waar hij de complete voorraad ‘Bekant’ tafelbladen van 180 x 600 cm opkocht. Hij moest maar liefst drie keer op en neer rijden om in totaal 62 exemplaren naar zijn nieuwste optrekje te slepen. De ‘Bekants’ werden  na een kleine ingreep omgetoverd tot afzonderlijke podia voor telkens een enkele fiets. Ook het materiaal voor de wandkasten en balies werden bij IKEA uit de stellingen getrokken. “Kennelijk viel dat op, want diverse medewerkers vroegen wat onze plannen waren.”

Het streven was om wederom op 16 april open te gaan, maar het werd 30 april 2021, nadat Hielke honderd uur per week had gedraaid. Ook zijn achterban had keihard meegewerkt. “Toen we onze deuren openden, draaide de pandemie net als wij op volle toeren. Oftewel, wij ondervonden geen dip in de verkoop. In tegendeel, iedereen wilde een fiets en voor een elektrische fiets was men bij ons aan het beste adres, meenden steeds meer mensen. Sterker: sinds de overstap naar het nieuwe pand doen we uitsluitend nog in e-bikes. En in kinderfietsen. Dat laatste is bij ons meer een service-artikel. Aan ouders met kinderen wil je tenslotte geen ‘nee’ verkopen.”

Gazelle is de winnaar

Anno 2023 wordt de winkelvloer opgeëist door de merken Cortina, Union, Victoria, Bikkel, Conway, Das Original en Gazelle. En door kinderfietsen van Alpina en vouwfietsen van Beixo. Al met al vullen een kleine 400 fietsen de winkelvloer.

“Gazelle is bij ons de absolute winnaar. Ik schat dat dit merk in zijn eentje goed is voor 70% van de omzet. Het fijne van Gazelle is dat ze eventuele issues altijd in no time en tot ieders tevredenheid oplost. Ik vind Gazelle echt te gek. Collega’s hoor ik wel eens klagen, maar ik snap het werkelijk niet. Gazelle geeft mij zoveel vertrouwen dat wanneer een klant met problemen binnenkomt, ik hem of haar meteen gerust kan stellen. Zoiets is veel waard. Ik sta immers tussen de fabriek en de klant in.”

Met vijf medewerkers – goed voor vier FTE – werd afgelopen jaar
1,5 miljoen euro aan omzet gedraaid. “Het fijne is dat Niek en Tim en ik zowel de werkplaats als de winkelvloer kunnen doen. Alleen onze topmonteur Koen concentreert zich volledig op reparaties. En op drukke dagen helpt Renze Jan mee.”

Voor buitenstaanders is het waarschijnlijk een raadsel waar Hielke de tijd vandaan haalt en haalde. Want samen met Charlena heeft hij óók nog eens drie kinderen, Lorena (7 jaar) Marissa (5 jaar) en Isabella (6 maanden). Die gaan vanzelfsprekend straks de winkel overnemen en misschien zelfs verder uitbreiden? “Nee, ik denk het niet,” reageert Hielke zonder omhaal. “Over 10 jaar stop ik ermee, dan is het mooi geweest”. Of Hielke dan misschien tóch nog  zijn droombaan als beveiliger zal krijgen, weten we wellicht na 2033. Mocht dat het geval zijn, dan zal dat toch op zijn minst voor de ingang van zijn eigen disco of fietsevenement zijn.

 

Over Hielke Penninga

Sinds wanneer in de fietsenbranche?
Dat was in 2010, bij Frans Hamstra in Hoogkerk. Daarvóór had ik hoofdzakelijk aan brommers en auto’s gesleuteld.

Wat bevalt je van de fietsenbranche?
Sowieso heb ik een passie voor fietsen. Het is een prachtig All round timmerman is mijn vak. Maar ik vind repareren en handel leuk en dacht: iedereen heeft een fiets. En dat zal nog wel even zo blijven. Bovendien startte rond 2010 de e-bike aan zijn opmars, dus ik zag volop potentie.

Laatste keer gefietst?
Da’s een goeie. Oh, ja, op oudjaarsnacht om vier uur in de ochtend. Op een Gazelle Orange e-bike, heel verstandig was dat.

Wat vind je van Fietsmarkt?
Zeker een mooi blad, het ligt hier op de leestafel. Maar ik kom er zelf helaas niet altijd aan toe.

Welke beurzen bezoek je?
De Velovak en de dealershows van Kruitbosch en Hartje. Daarnaast kom ik graag naar de presentaties van de fabrieken.

Aanbevolen artikelen
Neem contact op

Wilt u ons een bericht sturen? Wij nemen zo spoedig mogelijk contact met u op.

0